هنوز هم بیشتر رهبران ما معتقدند فقط دو راه برای خروج از بحران‌های مکرر دولتی وجود دارد: افزایش مالیات، یا کاهش مخارج. نزدیک به دو دهه است که ما خواستار یافتن راه سوم شده‌ایم. نمی‌خواهیم از سطح آموزش کاسته شود، یا کمتر جاده بسازند، یا وضع بهداشت و درمان بدتر شود. خواهان افزایش مالیات نیز نیستیم. می‌خواهیم آموزش از آنچه هست بهتر شود، جاده‌ها بهتر و بیشتر شود و کم و کیف بهداشت و درمان بهبود یابد و می‌خواهیم همه این کارها با همان میزان مالیات انجام شود.
بدبختانه راه و چاره کار را بلد نیستیم. بیشتر رهبران ما گمان می‌کنند تنها راهی که موجود است کاستن از مخارج، کاهش برنامه‌ها، سازمان‌ها و کارکنان است. رانلدریگن چنان حرف می‌زد که انگار می‌توان با چاقوی جراحی به جان بوروکراسی افتاد و کانون‌های تقلب، سوء‌استفاده و اسراف را از آن جدا کرد.
