یک پاراگراف از یک کتاب

باید کَر باشیم تا بتوانیم آوای اجسام، آوای خطوط و آوای نور را بشنویم. باید کَر باشیم تا موسیقی عکس را بشنویم. تا سکوت عکس را بشناسیم…
عکس‌ها، همین عکس‌های ساکت که فقط از بدیهیات می‌گویند، پر از آوا هستند، پر از موسیقی، پر از واژه و پر از کلام. و کلام و از آن مهمتر جهان، غرق در صدا و سکوت است…

— پیمان هوشمندزاده, کتاب لذتی که حرفش بود