کتاب بچه‌هایمان به ما چه می‌آموزند؟ (درس‌هایی درباره لذت زندگی، عشق و هشیاری)

کتاب بچه‌هایمان به ما چه می‌آموزند؟ (درس‌هایی درباره لذت زندگی، عشق و هشیاری): با زندگی در کنار بچه‌ها همه چیز رنگ و بوی دیگری می‌گیرد، زیبایی، عشق، معصومیت، بازی، درد و حتی مرگ.
کتاب بچه‌هایمان به ما چه می‌آموزند؟ کتاب سحرآمیزی است مملو از شوخی‌های جالب. این کتاب به ما نشان می‌دهد که اگر دست از شنیدن و آموختن برداریم، هرلحظه بودن در کنار بچه‌ها می‌تواند فرصتی بی‌نظیر برای تغییر کردن و رشد به ما بدهد.
پیرو فروچی؛ روان‌درمانگر معتبر ایتالیایی، معتقد است سفر پدرومادری راهی است به سوی تحول و تکامل، توالی تجربیاتی که می‌تواند ما را غنی کند، تجربه‌ای که هیچ درس و دانشگاه و کتابی نمی‌تواند در ما پدید آورد.
چیزی که باعث تمایز کتاب «بچه‌هایمان به ما چه می‌آموزند؟ (درس‌هایی درباره لذت زندگی، عشق و هشیاری)» از دیگر کتاب‌های روان‌شناسی درباره بچه‌ها می‌شود این است که فروچی در پی معادلات معمول روابط بچه‌ها و پدرومادرها نیست و نمی‌خواهد به ما یادآوری کند چه نکاتی را باید به بچه‌هایمان بیاموزیم بلکه به آینه‌ای که بچه‌ها جلو روی بزرگ‌ترها می‌گیرند نگاه می‌کند و می‌کوشد به خودانگیختگی و آگاهی اخلاق دست یابد و در نهایت به اصلاح رفتار خود و رفتارهای نادرست ناخودآگاهش می‌رسد.
شاید اگر به باطن تک تک مردم دنیا رجوع کنیم علاقه به ثبت و ضبط خاطرات، تجربیات و معلومات اکتسابی در طول دوران زندگی را بتوانیم مشاهده کنیم. اما از میان این چند میلیارد نفر، تنها تعدادی موفق به نگهداری و ثبت آموخته‌هایشان می‌شوند و از میان آنها تعدادی فرصت می‌یابند تا آنها را در اختیار دیگران قرار دهند و در میان ما کم هستند افرادی که حوصله خواندن داشته باشند. در این بین خواندن یادداشت‌های پدری که با صدق و صفای کامل ما را در تجربیات خود برای بزرگ کردن فرزندش شریک کرده، شاید دست کمی از پند بزرگان و سالخوردگان نداشته باشد، با این تفاوت که نگاه این پدر و جایگاه او در جامعه‌ای که زندگی می‌کند اندکی متمایز است، چون از دید یک پدر روانکاو به موضوعی به‌نام فرزند می‌نگرد.
در بخشی از این کتاب آمده است:‌ «من هم مثل هر پدرومادر دیگری آزرده شده‌ام، در مضیقه قرار گرفته‌ام، آسیب دیده‌ام، برنامه‌هایم تغییر کرده‌اند و موضعم عوض شده است، اما ناامید نشده‌ام. بارها بچه‌هایم با غریزه شگفت‌آورشان روی نقاط ضعفی که آنها را به دقت پنهان کرده بودم انگشت گذاشته‌اند! همین حوادث مرا دگرگون کردند، تغییری که نه هیچ یک از درس‌های روان‌درمانی، نه تمرکز‌های گاه‌به‌گاه نتوانستند در من ایجاد کنند.»

عناوین فصل‌های این کتاب به شرح زیر است:
– یادداشت مترجم
– مقدمه
– توجه
– فضا
– گذشته
– هویت
– تو اینی
– واقعیت
– زوج
– قدردانی
– صبر
– هوش
– بازی
– معصومیت
– اراده
– عشق
– تشکر و سپاس